πυριτιούχος

-α, -ο, Ν

(γεωλ.-μεταλργ.-χημ.)

1. αυτός που περιέχει πυρίτιο

2. φρ. «πυριτιούχα ορυκτά» — τα ορυκτά διοξειδίου τού πυριτίου (βλ. πυρίτιο).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυρίτιο + -ούχος* (< έχω). Η λ. μαρτυρείται από το 1873 στον Αιμ. Νοννότη].